Mijn moeder zaliger kwam uit een echt schippersgeslacht van turfschippers. Naast turf werd er ook zand, stadsafval en bieten vervoerd met een scheepje van maar 37 ton groot. Zij heeft meegemaakt dat het schip nog niet gemotoriseerd was en samen met haar andere broers en zussen  ingezet werd voor het jagen van het schip. Op grote wateren werd er gezeild en langs kanalen en rivieren gejaagd langs  jaagpaden. 
Vandaar dat mijn aandacht werd getrokken door de aankondiging in de AD-krant dat er weer twee replica trekschuiten zullen gaan  varen in het Groene Hart rond het Reeuwijkse Plassengebied. Ditmaal niet als concurrent van de postkoets zoals dat in de 17e t/m 19e eeuw het geval was, maar nu als toeristisch evenement om mensen vanuit een trekschuit te laten genieten van de schoonheid van het polderlandschap in het Groene Hart rondom de stad Gouda. Een overstap maken in Hekendorp van de ene op de andere trekschuit gaat tot de mogelijkheid behoren. Naar ik aanneem met een drankje en hapje aan boord, want  natuur is prachtig maar er moet wel wat te eten en te drinken in de buurt zijn. Een mooi  initiatief genomen door de Stichting "Het Varend IJsselschip" om dit type vervoer te laten herleven. Er moeten zelfs twee trekschuiten komen, de namen zijn al bekend.  De 'Jan Salie' krijgt de Museumhaven in Gouda als vertrekplaats voor rondvaarten, en de 'Jan Kordaat' in de Hollandse Yssel tussen Gouda en Oudewater. Voor de bouw van de twee schepen is hout uit eigen streek gebruikt. Eikenhout uit het Linschoterbos bij Woerden. Om het project te kunnen uitvoeren is subsidie verkregen van de Provincie Zuid-Holland. Beide trekschuiten zijn inmiddels al een aantal jaren actief, alleen wordt er niet meer per paard of via menskracht gejaagd.

Omstreeks 1700 beschikten het waterrijke westen en noorden van Nederland over een uniek transportsysteem, en dit type binnenschip vormde er de spil van. De trekschuit heeft er zelfs in niet onbelangrijke mate aan bijgedragen dat de Nederlanden zich in de 17de eeuw ontwikkelde tot het welvarendste land van Europa. Vooral buitenlanders wisten het comfortabele vervoermiddel te waarderen. In 1697 schreef de Engelsman Francis Child: Als de bel luidt vertrekt het schip, ook al is er op dat moment geen passagier aan boord. Het is een aangename manier van reizen; en het tempo is zo gelijkmatig, dat als je van Den Haag naar Amsterdam reist, je er bijna altijd op kunt rekenen op tijd aan te komen. Het succes van de trekschuit was echter een van de redenen dat Nederland, vergeleken met de omringende landen, pas betrekkelijk laat begon met het aanleggen van spoorwegen. De schuit had altijd uitstekend voldaan; waarom dan ineens zo'n dure trein?

Inmiddels vaart er nog een 3e schip als trekschuit op de Hollandse IJssel tussen Oudewater en Gouda; De Onthaesting. Met deze voormalige IJsselaak wordt ook zo af en toe met een paard gewerkt om het schip vooruit te trekken. Reederij de IJsel verzorgt grachtentochten in Gouda en recreatieve vaartochten op de Hollandsche IJssel en andere rivieren en vaarten in Midden Holland.